Jimmy

Volgers van deze blog schreeuwen om een nieuwe post over Sjors en Sjimmie. Er zijn namelijk nog vele vragen te beantwoorden. Ik dacht na enkele stukjes klaar te zijn. Maar de geschiedenis brengt na elk onderzoek telkens meer vraagtekens omhoog. Waar ben ik in verstrikt geraakt? Straks verwacht men dat ik met een koffietafelboek kom waarin alle vragen beantwoord worden. Het schijnt dat uitgevers staan te trappelen om het uit te geven want  dankzij de zwarte pieten-discussie zijn Sjors en Sjimmie  hot, zodra  Sinterklaas in aantocht is. De discussie begint ieder jaar eerder, net als pepernoten die veel te vroeg schappen liggen, het zou me niet verbazen als het eind juli weer losbarst.

Dat Sjors en Sjimmie fel gekant waren tegen racisme wordt voor het gemak genegerd. Men slaat de hippe jaren 70 en 80 gewoon over en komt met de gebrekkig sprekende roetmop uit de jaren 50 op de proppen.Kijk, Sjimmie was fout.  Dit schreeuwt om gedegen onderzoek. Nou goed dan.

We klimmen de zolder op en zoeken naar de eerste verschijning van Sjimmie in Panorama uit 1948. Ik blader de gebonden jaargangen van voor naar achter door. Ha ! een stripje! Sjors is nog alleen met de Rebellenclub, van Sjimmie nog geen spoor. Maar ik zit warm. Het blad staat vol bosjesmannen. En wat heb ik hier? een stuk over kannibalen in Papoea West Guinea.

Daar is ie dan, op de achterpagina. De beroemde scene waar Sjors Sjimmie ontmoet. Ik doe een ontdekking die gelijk staat aan de ontdekking van een nog onontgonnen continent. De echte Sjimmie praat  in deze aflevering nog normaal Nederlands! En... Sjors praat ook nog normaal Nederlands. Hij slist nog niet, en zegt nog gewoon Jimmy, niet ssJimmie!

Ik zal trouwens nog wat vertellen. Sjors was niet fout in de oorlog. Kijk, deze strip ontdekte ik ook nog. Sjors zat bij de Canadezen, net als Beatrix, Juliana en Bernhard die ook allemaal bij de Canadezen zaten of in het verzet.  Kortom, niks aan de hand. Gewoon een media hype, die zwarte Sjimmie. Maar wat betreft die Bernhard. Volgens mij klopt die man niet, iemand met een zwart rafelrandje. Anderzijds, het zijn wel kleurrijke mensen, die mensen met  rafelrandjes. Gelukkig is over Bernhard ook een strip verschenen, compleet met een gedegen dossier van een echte onderzoeker. Wij vermaken ons ondertussen nog even met de brave naoorlogse Sjors.