Kraaienhove deel 2

Hier het tweede deel van het Kraaienhove verhaal van Willy Lohmann dat ik plaats in het kader van de knipseltherapie. Over Willy Lohmann en zijn strip Kraaienhove zijn overigens leuke anekdotes te vertellen. Zo verwerkte hij ooit zijn eigen telefoonnummer in de strip, hij had een telefoonnummer nodig, dus waarom niet zijn eigen? De volgende dag werd hij door talrijke lezers gebeld die gewoon het nummer gingen uitproberen. Wat dachten die mensen?  Hoopte men een van de strippersonages aan de lijn te krijgen ?

Een ander mooi verhaal gaat over het moordende ritme waar je als dagstriptekenaar mee te maken hebt. Elke dag weer moet je een strook inleveren. Kraaienhove is  arbeids intensief door al de arceringen, en hij moest naast het tekenen ook het verhaal verzinnen. Bovendien werkte Willy zo dicht op de deadline dat hij de dagelijkse aflevering  met de auto naar de krant bracht. ( Bedenk dat er in de jaren 60 nog geen email bestond. )  Het was een ritje van Halfweg naar Amsterdam, dus te doen.  Tijdens het wachten voor het stoplicht zat hij soms nog het potlood uit te gummen. Hijgend werd de strip op de redactie bezorgd. Daarna was er even rust, maar niet lang. De volgende aflevering moest immers de volgende dag weer klaar. Zouden nu tussen al deze strookjes van die spannende autoritjes zitten? We kunnen het niet meer vragen. Willy Lohmann is in 2013 tijdens zijn vakantie overleden.

Wordt vervolgd.

Knipseltherapie

Een totaal verdwenen bezigheid is het uitknippen van stripstrookjes uit de krant. Dat komt voornamelijk dat er geen feuilletons meer in de kranten staan, geen vervolgverhaaltjes, alleen grapjes. Jammer eigenlijk, de afwisseling was best leuk. Dagelijks een stukje avontuur, soap of drama, en een mop erbij. Net als het echte leven. Maar je mag tegenwoordig al blij zijn dat er nog strips in kranten staan.  Sterker; je mag nog blij zijn dat er überhaupt nog kranten zijn. Een krant, die lees je op papier. Het zal wel ouderwets zijn. Ik kijk dan weer wel bioscoopfilms op mijn mobiel euh.. Smart-phone, de term  mobiel is inmiddels ook niet meer van deze tijd.

Maar wat zeker ouderwets is, (en gezellig) zijn dus de uitgeknipte strips. Een halve eeuw geleden  stonden de kranten nog bol van spannende stripverhalen. Door de komst van de TV verdwenen die steeds meer uit de krant, op TV kan je immers in een keer een compleet verhaal bekijken, een detective, soap horror en wat al niet meer. Op een avond kotst de TV honderden verhalen over je heen, vermengd met gillende reclames. Wat een onrust, mijn kat krijgt er epileptische aanvallen van. En dan heb ik het niet eens over mijn eigen geestesgesteldheid. Ik denk dat ik als therapie stukjes papier uit de krant ga knippen. Best een rustgevende bezigheid. In het verpleeghuis waar ik 1,5 dag als receptionist werk zat een man die met een mesje woorden uit oude boeken sneed. Geen idee wat hij met al die losse woorden deed, maar het ordenen maakte hem rustig.

Als stripgek heb ik natuurlijk vroeger ook eens een verhaaltje uitgeknipt. Maar wat leuker is om hier te tonen zijn strips die je nu nergens anders kunt lezen. Dankzij huisvlijt van vele mensen in het verleden zijn strip- schatten bewaard gebleven die anders verloren waren gegaan. Er verschenen zoveel fijne strips, maar van lang niet alles is een boekje gemaakt, dus fijn dat de knipmensen voor ons aan de slag zijn gegaan. Ik zal regelmatig complete verhalen plaatsen.

Ik trap af met een verhaal uit de reeks Kraaienhove van Willy Lohmann. 50 verhalen werden er in de jaren 60 in het Parool gepubliceerd. Later maakte hij nog enkele korte verhalen van Kraaienhove voor weekblad Pep. Een aantal verhalen zijn in boekvorm uitgebracht. Maar de meeste dus niet.

Ik plaats nu kort op elkaar afleveringen met 12 stroken. Zo hebben we in deze snelle tijd toch nog een beetje het feuilleton gevoel weer terug. En het geeft mij de tijd de sterk vergeelde knipsels digitaal te ontgelen…Print ze uit, knip ze los en plak ze in een plakboek. Je zult merken, je wordt er heerlijk ontspannen van.

Wordt vervolgd.

Jimmy

Volgers van deze blog schreeuwen om een nieuwe post over Sjors en Sjimmie. Er zijn namelijk nog vele vragen te beantwoorden. Ik dacht na enkele stukjes klaar te zijn. Maar de geschiedenis brengt na elk onderzoek telkens meer vraagtekens omhoog. Waar ben ik in verstrikt geraakt? Straks verwacht men dat ik met een koffietafelboek kom waarin alle vragen beantwoord worden. Het schijnt dat uitgevers staan te trappelen om het uit te geven want  dankzij de zwarte pieten-discussie zijn Sjors en Sjimmie  hot, zodra  Sinterklaas in aantocht is. De discussie begint ieder jaar eerder, net als pepernoten die veel te vroeg schappen liggen, het zou me niet verbazen als het eind juli weer losbarst.

Dat Sjors en Sjimmie fel gekant waren tegen racisme wordt voor het gemak genegerd. Men slaat de hippe jaren 70 en 80 gewoon over en komt met de gebrekkig sprekende roetmop uit de jaren 50 op de proppen.Kijk, Sjimmie was fout.  Dit schreeuwt om gedegen onderzoek. Nou goed dan.

We klimmen de zolder op en zoeken naar de eerste verschijning van Sjimmie in Panorama uit 1948. Ik blader de gebonden jaargangen van voor naar achter door. Ha ! een stripje! Sjors is nog alleen met de Rebellenclub, van Sjimmie nog geen spoor. Maar ik zit warm. Het blad staat vol bosjesmannen. En wat heb ik hier? een stuk over kannibalen in Papoea West Guinea.

Daar is ie dan, op de achterpagina. De beroemde scene waar Sjors Sjimmie ontmoet. Ik doe een ontdekking die gelijk staat aan de ontdekking van een nog onontgonnen continent. De echte Sjimmie praat  in deze aflevering nog normaal Nederlands! En... Sjors praat ook nog normaal Nederlands. Hij slist nog niet, en zegt nog gewoon Jimmy, niet ssJimmie!

Ik zal trouwens nog wat vertellen. Sjors was niet fout in de oorlog. Kijk, deze strip ontdekte ik ook nog. Sjors zat bij de Canadezen, net als Beatrix, Juliana en Bernhard die ook allemaal bij de Canadezen zaten of in het verzet.  Kortom, niks aan de hand. Gewoon een media hype, die zwarte Sjimmie. Maar wat betreft die Bernhard. Volgens mij klopt die man niet, iemand met een zwart rafelrandje. Anderzijds, het zijn wel kleurrijke mensen, die mensen met  rafelrandjes. Gelukkig is over Bernhard ook een strip verschenen, compleet met een gedegen dossier van een echte onderzoeker. Wij vermaken ons ondertussen nog even met de brave naoorlogse Sjors.

Afgekeurd! (Eppo ongepubliceerd!)

In mijn voorgaande post had ik het over schetsvoorstellen bij een cartoon. Ook voor strips worden voorstellen gemaakt. Een scenario kan alleen met tekst maar als tekenaar schets een gag graag uit. Zo kun je direct zien of het werkt. Eppo die met een vermoeid gezicht zegt;  "ik ben moe"  is dubbelop. Het is dan toch leuker als hij met uitgeput gelaat zucht "ik voel me zo fris als een hoentje" Dit kun je natuurlijk ook allemaal opschrijven, maar geloof me, tekenen is leuker en sneller.

Het hoort bij het vak dat er werk afgekeurd word. Zelf keur ik continu wat af. Maar ook anderen doen dat.  Was je in de jonge onzekere jaren gelijk een week uit de running na een mailtje waarin niet staat dat je geniaal bent, nu is het schouders ophalen en opnieuw beginnen. Toegegeven, ik geef ook nu nog wel een trap tegen een bureaustoel na een afgekeurd plotje maar meestal blijft het bij een zucht. Je planning wordt in de war geschopt. Sta je klaar in je zwembroek om naar het strand te gaan. Ping! De mail...Alex, verzin even wat anders....Back to the drawing board.

Soms voel je het aankomen, soms ook niet. Soms ben je het zelfs eens met de redactie. Soms schrijf je een mail vol tegenargumenten om dat mailtje vervolgens niet te versturen. Redacteuren zijn  net zo nodig als deadlines. Al bestaat het gevaar dat je gags op de smaak van de redacteur te gaat schrijven om zo te voorkomen dat er wat afgekeurd wordt. Je moet natuurlijk altijd je eigen weg blijven volgen; JIJ bent immers de schrijver.

Ja! WIE is hier de schrijver? IK ben de schrijver, piepte hij met zachte stem...gebogen liep hij terug naar zijn bureau.

Hieronder een aantal om verschillende redenen afgekeurd plotjes voor de strip Eppo. Zelfs huilen hielp niet om ze erdoor te krijgen. Deze zijn dus nooit gepubliceerd. Exclusief op mijn blog!

Afgekeurd wegens voorspelbaarheid...

Afgekeurd wegens voorspelbaarheid...

Afgekeurd wegens het verkeerde kerstgevoel (kots)