Vakantie en de (s)trip

Hoera je gaat op vakantie! Welke boeken neem je mee? Een oplossing; neem boeken die je ooit nog eens moest lezen maar waar het om de een of andere manier nooit van gekomen is. Op gegeven moment word je wel gedwongen het boek ter hand te nemen. Hmmm...Dit klinkt als huiswerk mee op vakantie. Er zijn leukere manieren om je overvloedige vrije tijd tijdens vakantie door te komen. Ikzelf neem altijd stripverhalen mee die zich op de plek afspelen waar ik naar toe ga. Het leuke is, je komt helemaal in de stemming van je bestemming en ook al heb je de strip al vaak gelezen, je bekijkt 'm opeens met andere ogen.
Ga je naar New York? Neem het boek New York van Will Eisner mee. Ga je naar Portugal ? Neem Portugal mee van Cyril Pedrosa. Een mooi vakantieverhaal met een striptekenaar in de hoofdrol. De prachtige tekeningen brengen je gelijk in de stemming. (Bekijk dit filmpje voor de ontstaansgeschiedenis van deze strip)

Maar de meeste boeken hebben niet de plaatsnaam in de titel, dus het is even zoeken in je geheugen, of als dat niet meer werkt, zoek op internet. Ga je naar Malta? Neem bijvoorbeeld Dick bos en De smokkelkoning mee. Nog een handig klein boekje ook!

Als men over Dick Bos spreekt gaat al vaak over de serie uit de jaren 40. Persoonlijk vind ik de jaren 60 serie veel leuker. Tekenaar Maz (Alfred Mazure) was veel mooier gaan tekenen. En in plaats van een stoffige commissaris met snor was zijn hulpje nu secretaresse Sheila. De dochter van de tekenaar stond model voor haar.  Vanwege zijn gezondheid woonde Alfred Mazure een tijdje op Malta, goed te zien aan de decors en andere details in dit verhaal.

Mijn vriendin wilde nu eens naar een zonnig eiland en dus boekten wij vakantie op de Azoren (er later achter komende dat het er daar qua weer best wel ruig aan toe kan gaan) Maar dat mocht de pret niet drukken. We gingen naar het grootste eiland van de Azoren, Sao Miguel. Ik zocht uit welke striphelden ons waren voorgegaan. Dat waren niet de minsten; Blake en Mortimer en Suske en Wiske. Genoeg voorpret, koffers gepakt en op naar het vliegveld!

Plaatje uit "Het statige standbeeld" uit de Suske en Wiske reeks.

Ik was eindelijk eens niet zenuwachtig geweest tijdens het vliegen, en ik zat veilig vastgegespt Suske en Wiske te lezen toen mijn vriendin opmerkte dat we allang geland hadden moeten zijn. Door het raampje zagen we alleen een grijs wolkendek. Wat vreemd, het vliegtuig draaide blijkbaar rondjes. Aan mijn maag te voelen ging de daling eindelijk inzetten. Door het raampje bleef het uitzicht wel erg uitzichtloos. Voornamelijk een grijs wolkendek. We bleven dalen maar er kwam geen landschap tevoorschijn.  Plotseling trok het vliegtuig weer brullend op. De crew meldde dat er te slecht zicht was om te landen, zeker met zo'n groot vliegtuig op een zo kleine landingsbaan. Men ging het nog eens proberen. Mijn kalmte was voorbij. De stewardess stelde ons gerust in het Portugees. Het bleek normaal te zijn hier bij die eilanden, niet alleen dat ze Portugees sprak, maar ook dat vliegtuigen soms niet konden landen. Niks aan de hand. Jaja. Opnieuw gingen we dalen.  En opnieuw trok het vliegtuig weer op. Ik had het niet meer. We moesten uitwijken naar een naburig eilandje om bij te tanken. Ik had beter een album van Natasja de luchtstewardess mee kunnen nemen om in de stemming te komen.

Er werd soepel geland op het naburige eiland, eindelijk op vaste grond. Aaah!, het vliegtuig uit!  Het liefst wilde ik daar een boot pakken maar dat mocht niet. Na 2 uur wachten, terug het rotvliegtuig in. Ik nam weer plaats in de met mijn angstsappen doordrenkte stoel. Er werd teruggevlogen richting Sao Miguel. Het zicht bleek iets beter, zei de Captain, maar nu waaide het weer hard! Oh Helllup!  Het vliegtuig zette de landing in. Nog steeds geen zicht buiten. Wat slingerende we raar. Wat was dat voor geluid? Kijkt die geruststellende stewardess nu opeens ook gespannen? Weer zakte het vliegtuig, ik verwachtte elk moment dat het toestel weer brullend op zou trekken, of tegen een bergwand zou storten. You-tube filmpjes van gevaarlijke zijwind landingen, onlangs door een jolige collega op Facebook geplaatst, flitsten door mijn hoofd. Ik duwde mijn nagels in de handpalm en beet mijn pas gevulde kies aan stukken. Naast mij zat mijn vriendin rustig te slapen. Ze werd pas wakker toen de mensen begonnen te klappen, we waren veilig geland. Ik haalde de hap die ik uit mijn Suske en Wiske-album had genomen weer uit mijn mond. Voorlopig een weekje uitgevlogen. We gingen nu wat veiligers doen: autorijden. 

Cliffhanger op de eerste bladzijde van Het Raadsel van Atlantis. Op de scenario-schetsen van de tekenaar staat onder elke pagina het Franse woordje voor cliffhanger  "chute" geschreven. Edgar P. Jacobs wilde zichzelf er blijkbaar op wijzen dat elke pagina moet eindigen met een spanningsmoment. 

Sao Miguel is een vulkanisch eiland en als je strip daar afspeelt moet er minstens een vulkaan uitbarsten. In het Suske en Wiske verhaal  barst er dus een vulkaan uit en stort er een levensgroot standbeeld van Lambik neer. En in het boek van Blake en Mortimer verdwijnt er een heel meer in de diepte. Nu ik toch op Sao Miguel was ben ik even gaan kijken op de plek des onheils. Het meer was er gewoon nog. Zou het verhaal dan toch verzonnen zijn? De laatste vulkaanuitbarsting op de Azoren bleek recent, maar op een naburig eiland. Niks op Sao Miguel, dus ook het Suske en Wiske verhaal was gewoon uit de duim gezogen! Ik meld het maar even.

Ik had een rustige vakantie zonder uitbarstingen of instortingen. Na 10 dagen mochten we weer het vliegtuig in. De spanning nam weer toe. Bij aankomst op het vliegveld was het wel erg rustig. Wat nu weer?!  De piloten bleken te staken! Je verzint het niet! Nu is wachten niet echt een bezigheid vol cliffhangers. Dus dat ga ik niet beschrijven. We zijn nog lekker even de stad in gegaan en  uiteindelijk ben ik wat later dan gepland. maar veilig weer thuisgekomen van een prachtige vakantie op een zeer mooi groen eiland.

Een uitgeruste vriendin (na geslapen te hebben in het vliegtuig) 

Ondanks waarschuwingen ...

…gingen we toch van het pad af ...

                                         

                             

Het meer was er nog...

Van Blake en Mortimer geen spoor.

Zijn Blake en Mortimer hier de grond in gedoken op zoek naar Atlantis?

Al lezende ontdekte ik in "Het statige standbeeld" nog een gerecyclede gag uit "De spokenjagers" 

                               

Hé die ken ik !

De angst van elke grappenmaker is met een grapje te komen dat al bestaat. Vooral als ik een hele leuke strip geschreven heb, en wel erg hard om mijn eigen grap moet lachen, gaan bij mij de alarmbellen af. Zou ie niet al bestaan? ...dit leuke idee? Die kans zit er natuurlijk dik in als je vanaf je zevende stripjes leest en ben je ook nog verzamelaar bent van allerlei moppenblaadjes van de afgelopen 100 jaar. Ja, dan kan het wel eens gebeuren dat je mopje al eerder is gebruikt.

Maar wat blijkt, het is geen schande als je grap al bestaat. Men struikelt dagelijks over al eerder gemaakte grappen. Het is net als met sprookjes. Generatie op generatie worden ze doorgegeven. De een vertelt 'm net weer anders dan hoe de andere hem vertelde. Alles is al een keer gedaan zegt een collega stripgrappenmaker vaak tegen me. Who cares!

Hij heeft een beetje gelijk, veel is al een keer gedaan. Maar toch is het niet leuk. 20 jaar geleden won ik een wedstrijd. Je mocht een cover voor stripweekblad Robbedoes verzinnen. Ik won er een jaarabonnement mee. Jaren later kocht ik een leuk boek met fijne strips; Sam's strip, the comic about comics. Ik sloeg het boek open en het eerste wat ik las was mijn grap! Of liever gezegd. Het was achteraf mijn grap niet! Ten onrechte dus een jaarabonnement gewonnen. Gelukkig is het delict verjaart, en vond het plaats aan het begin van mijn carrière. Ziehier de misdaad.

Op de cover van de Robbedoes, mijn eerste succes blijkt onbewust gejat!

De eerste gag van Sams Strip door Jerry Dumas en Mort Walker uit 1961.

Het zal nog wel eens gebeuren, of wellicht is het al gebeurt maar weet ik het nog niet. Het kan iedereen overkomen.  Het hoort bij de wereld van de humor. Om mijn eigen pijn te een beetje te verzachten zal ik zo nu en dan fijne voorbeelden tonen. En ik begin gelijk maar met voorbeelden uit een van mijn lievelingsstrips (Ton en Tinneke) van mijn favoriete stripmaker. ( Franquin )

Placid et Muzo door Arnal uit 1956

Ton en Tinneke, uit hetzelfde jaar.

Peter Arno, uit de jaren 30 

Modeste en Pompon zoals Ton en Tinneke in het frans heten...